Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Γιατί επιλέξαμε να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα;


Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την εισαγωγή στην έκδοση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος "Αγαπώ την πατρίδα μου, γιατί αγαπώ τις πατρίδες". 

Θέμα του εκπαιδευτικού προγράμματος «Αγαπώ την πατρίδα μου, γιατί αγαπώ τις πατρίδες» είναι η μελέτη του φασισμού και του ναζισμού.
Στην επιλογή του συγκεκριμένου θέματος συνετέλεσαν αρκετές παράμετροι.
  • Η κοινή διαπίστωση ότι φαινόμενα βίας, μισαλλοδοξίας και εκφασισμού έχουν ενσκήψει εκ νέου στην κοινωνία μας και, επιπλέον, σημειώνονται όλο και πιο συχνά. Το ζήτημα αυτό απασχολεί τους μαθητές και τις μαθήτριες, ιδιαίτερα όταν τυχαίνει αυτά να συμβαίνουν στο ευρύτερο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον τους. Ως εκ τούτου η παρέμβαση από την πλευρά της σχολικής κοινότητας θεωρήθηκε κάτι παραπάνω από αναγκαία, ώστε να καλλιεργηθεί –στο μέτρο του μέγιστου δυνατού– η ανοχή στη διαφορετικότητα, ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου/της άλλης, θεμελιώδεις παράμετροι μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας που δε θα εδράζεται στους διαχωρισμούς αλλά, αντίθετα, θα έχει στόχο να τους υπερκεράσει, ενσωματώνοντας την ετερότητα.
  • Η διαπίστωση ότι στο μάθημα της ιστορίας τέτοια ζητήματα θίγονται μόνο περιφερειακά, εξαιτίας της δομής και του προσανατολισμού του αναλυτικού προγράμματος που εφαρμόζεται στο λύκειο. Ο φασισμός, ο ναζισμός και το Ολοκαύτωμα, ακραίες περιπτώσεις τέτοιων θεωρήσεων και πρακτικών, δεν μελετώνται παρά μόνο στην Γ΄ λυκείου, αλλά και τότε, καθώς διδάσκονται στην ιστορία της γενικής παιδείας, υποβαθμίζονται από την εντατικοποίηση που χαρακτηρίζει τις σπουδές των μαθητών/μαθητριών, λόγω των πανελλαδικών εξετάσεων.
  • Η κοινή πεποίθησή ότι η ιστορική γνώση αποτελεί βασικό αναλυτικό εργαλείο για τη συγκρότηση της κριτικής σκέψης των μαθητών και των μαθητριών. Η γνώση της ιστορίας, και κυρίως η κατανόηση του τι συνέβη, γιατί συνέβη, πώς συνέβη και τι συνέπειες είχε, συντελεί ώστε να καταστούν οι μαθητές και οι μαθήτριες ενεργά υποκείμενα, ικανά να προσλαμβάνουν και να αναλύουν την πραγματικότητα στην οποία ζουν, προσπαθώντας παράλληλα αφενός μεν να διακρίνουν την πολυπλοκότητα που διακρίνει τα πράγματα, αφετέρου δε αποφεύγοντας τις εύκολες, γενικευμένες και μονοσήμαντες κρίσεις και θεωρήσεις.
  • Σε αυτό το πλαίσιο εστιάσαμε κατά κύριο λόγο στο ζήτημα του φασισμού, του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος. Αν και μπορεί να θεωρηθούν «δύσκολα» θέματα, κοινή μας εκτίμηση είναι ότι τέτοια ζητήματα δεν πρέπει να «σκεπάζονται» και να προσπερνιούνται, αλλά να εξετάζονται μέσα στην πολυπλοκότητα που τα χαρακτηρίζει. Όπως τονίζεται από πολλούς/πολλές μελετητές/μελετήτριες των παραπάνω μόνο η αναγνώριση του τι έγινε και η γνώση των φαινομένων μπορεί να εγγράψει την υπόσχεση ότι αυτό μπορεί και να μην επαναληφθεί.
  • Τέλος, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα αποτελεί ένα ευέλικτο πλαίσιο εκπαιδευτικής αναφοράς, το οποίο προσφέρει τη δυνατότητα ένταξης περισσότερων δράσεων και δραστηριοτήτων βιωματικού χαρακτήρα. Τμήμα αυτών αποτελούν και οι στοχευμένες εκπαιδευτικές επισκέψεις, οι οποίες εκλαμβάνονται ως άμεση επαφή των μαθητών/μαθητριών με ιστορικές πηγές, τις οποίες καλούνται να επεξεργαστούν, αλλά κυρίως να αναστοχαστούν με αφορμή αυτές.
Τα βασικό ερευνητικό ερώτημα του Προγράμματός μας αφορά στο πώς μπορούμε να διαχειριστούμε και να αξιοποιήσουμε τη γνώση της ιστορίας, ώστε να κατασταθεί βασικό αναλυτικό εργαλείο της κριτικής σκέψης των μαθητών και των μαθητριών που θα τους/τις βοηθήσει να αντισταθούν σε φαινόμενα εκφασισμού και να ενισχύσουν το δημοκρατικό εγγραματισμό τους.
Βασικός στόχος του Προγράμματος ήταν να καλλιεργηθεί στους/στις μαθητές/ μαθήτριες το αίσθημα ευθύνης και αντίστασης απέναντι σε φαινόμενα μισαλλοδοξίας και βίας, που αναδεικνύουν και εδραιώνουν ρατσιστικές θεωρήσεις, στάσεις και πρακτικές, οι οποίες εν τέλει υποσκάπτουν τη δημοκρατία, την έννοια του/της πολίτη και των δικαιωμάτων του/της, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα και το σεβασμό της προσωπικότητας του άλλου/της άλλης, ως θεμελιώδεις παραμέτρους μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας.
Ειδικότερα, τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα αφορούν στα παρακάτω:
  • Να ασκηθούν οι μαθητές/μαθήτριες στη μελέτη ιστορικών πηγών είτε πρόκειται για γραπτές πηγές, πρωτογενείς ή δευτερογενείς, είτε πρόκειται για την επίσκεψή σε ιστορικούς τόπους και μουσεία.
  • Να γνωρίσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες θεσμούς και φορείς που δραστηριοποιούνται στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών της δημοκρατίας και να εκφράσουν τους προβληματισμούς και τις σκέψεις τους συμμετέχοντας σε σχετικές συζητήσεις με εκπροσώπους τους.
  • Να γνωρίσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες τρόπους διαχείρισης και προβολής της «δύσκολης» ιστορικής μνήμης και να προβούν σε ανάλογες εκτιμήσεις για το παρόν.
  • Να ασκηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες μέσα από το βιωματικό εργαστήριο στη διαχείριση όλων των αισθημάτων και συναισθημάτων που γεννά η επαφή με το διαφορετικό και το ανοίκειο, ώστε να ενδυναμωθεί η στάση τους σε ανάλογα φαινόμενα που ενδεχομένως αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν.
  • Να ασκηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες σε διαδικασίες αναστοχασμού των δραστηριοτήτων τους, να συζητήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις για αυτές, ως ένα καίριο βήμα αξιολόγησης της δουλειάς τους και της προσωπικής τους συνεισφοράς σε αυτήν, ώστε να μπορούν να σχεδιάζουν τις πρωτοβουλίες τους, τα πλαίσια υλοποίησής τους, αλλά και να θέτουν τα όριά που κάθε φορά απαιτούνται.
  • Να ασκηθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες σε ομαδοσυνεργατικές μορφές εργασίας, οι οποίες προϋποθέτουν το σεβασμό του άλλου και τη διαπραγμάτευση, ως βασική παράμετρο, συνεργασίας.
Στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα συμμετείχαν συνολικά είκοσι πέντε (25) μαθητές/μαθήτριες (13 αγόρια και 12 κορίτσια) από την Α΄ και τη Β΄ τάξη του λυκείου και τρεις εκπαιδευτικοί (2 καθηγήτριες και 1 καθηγητής). Οι συναντήσεις μας λάμβαναν χώρα κάθε Σάββατο, ώρα 17.00΄ - 19.00΄, στο σχολείο μας.Η όλη δράση μας αρθρώθηκε σε τρεις φάσεις:

Φάση 1: Δεκέμβριος 2013 – Μάρτιος 2014
Οι σχετικές με αυτή τη φάση δραστηριότητες περιελάμβαναν
  • Εργασίες σχετικές με τη θεματική της Προγράμματος που ανέλαβαν να εκπονήσουν όλοι οι μαθητές και όλες οι μαθήτριες που συμμετείχαν σε αυτό. Οι εργασίες αφορούσαν συγκεκριμένες παραμέτρους της θεματικής του Προγράμματος, ανάγνωση και παρουσίαση σχετικών λογοτεχνικών βιβλίων (όπως για παράδειγμα το βιβλίο του Primo Levi, “Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος”), παρακολούθηση ταινιών και συγγραφή σχετικών κειμένων για αυτές, ζωγραφικά έργα εμπνευσμένα από τη θεματική του προγράμματος.
  • Παρουσίαση των σχετικών εργασιών όλων των μαθητών/μαθητριών και συζήτηση για αυτές με τους υπόλοιπους/τις υπόλοιπες στις ολομέλειες της Ομάδας.
  • Δημιουργία ενός blog (http://antirapf.blogspot.gr/) στο οποίο αναρτήθηκαν όλες οι εργασίες των μαθητών/μαθητριών, καθώς και κάθε πληροφορία για τις δραστηριότητες της Ομάδας μας.
  • Παρακολούθηση σχετικών με τη θεματική του Προγράμματός ταινιών. Οι μαθητές/ παρακολούθησαν τις ταινίες «Η λίστα του Σίντλερ» του Steven Spielberg, «Η ζωή είναι ωραία» του Roberto Benini και το ντοκιμαντέρ του Laurence Rees παραγωγής του BBC του 2005 με τίτλο «Άουσβιτς - Οι ναζί και η τελική λύση».
  • Επισκέψεις σε χώρους στην Αθήνα σχετικούς με τη θεματική του Προγράμματος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι μαθητές και οι μαθήτριες επισκέφτηκαν το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδας, μεριμνώντας η επίσκεψή μας να γίνει την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014, παραμονή της Διεθνούς Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, και το Σκοπευτήριο της Καισαριανής (Κυριακή 9 Μαρτίου 2014). Και στις δύο περιπτώσεις, με το πέρας της επίσκεψης, ζητήθηκε από τους μαθητές και τις μαθήτριες που συμμετείχαν σε αυτή να τη σχολιάσουν και να καταγράψουν τα βιώματά τους από αυτήν, τα οποία και αναρτήθηκαν στο blog.
  • Συμμετοχή της Ομάδας μας στη δράση «Αγκαλιάζουμε την Ακρόπολη, Αγκαλιάζουμε τη Δημοκρατία, Αγκαλιάζουμε την Ανθρωπότητα» που οργάνωσε στην Ακρόπολη η Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014.
  • §  Συζήτηση με το Συνήγορο του Παιδιού κ. Βασίλη Μόσχο (Σάββατο 22 Μαρτίου 2014). Η συγκεκριμένη συζήτηση έλαβε χώρα χωρίς την παρουσία των καθηγητών/ καθηγητριών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, ώστε να εξασφαλιστεί η ελεύθερη έκφραση των προβληματισμών των μαθητών/μαθητριών.

Φάση 2: Απρίλιος 2014
Οι σχετικές με αυτή τη φάση δράσεις μας σχετίζονται με την εκπαιδευτική επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Dachau και στο Μόναχο. 
Η επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Dachau προετοιμάστηκε από την Αθήνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι μαθητές/μαθήτριες παρακολούθησαν ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με τη λειτουργία του Dachau, του μακροβιότερου στρατοπέδου συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας, καθώς αυτό λειτούργησε από τον Απρίλιο του 1933 μέχρι και τον Απρίλιο του 1945, όταν και απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα.
Η ίδια η επίσκεψη στο Dachau (Δευτέρα 7 Απριλίου 2014) δεν είχε το χαρακτήρα μιας απλής «περιήγησης» στο χώρο, αλλά τη μορφή μιας οργανωμένη παιδαγωγικής δράσης σε αυτόν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τις σχετικές δραστηριότητες ανέλαβε ειδικευμένος για αυτό το σκοπό εμψυχωτής/ξεναγός, συνεργάτης του επιστημονικού επιτελείου που διαχειρίζεται τις επισκέψεις στο στρατόπεδο, αυτές είχαν διάρκεια τεσσάρων ωρών και έγιναν στην αγγλική γλώσσα. Η όλη δράση, έτσι όπως οργανώθηκε, περιελάμβανε τρία μέρη. Στο πρώτο έγινε μια παρουσίαση στους μαθητές και στις μαθήτριες, εν είδει μαθήματος, όλων των παραμέτρων που σχετίζονται με την ίδρυση και τη λειτουργία των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ειδικότερα του Dachau. Στο δεύτερο έλαβε χώρα μια συστηματική και σχολιασμένη περιήγηση στους χώρους του στρατοπέδου: στο Μουσείο, στους «κοιτώνες» των κρατουμένων, στο χώρο και, τέλος, στο κρεματόριο με τους θαλάμους αερίων. Στο τρίτο μέρος οι μαθητές και οι μαθήτριες συγκεντρώθηκαν εκ νέου και με αφορμή μια φωτογραφία, σχετική πάντα με την ιστορία και τις λειτουργίες του στρατοπέδου, την οποία ανέσυραν στην τύχη, μίλησαν για όσα έμαθαν, ένιωσαν και βίωσαν. Ήταν μια προσπάθεια αποφόρτισης όλων μέσα από τον αναστοχασμό για όσα έμαθαν και, κυρίως, για όσα βίωσαν από τη συγκεκριμένη δράση.
Μετά το πέρας της όλης επίσκεψής μας στο Dachau ζητήθηκε από όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες να γράψουν τα αισθήματά τους, τα βιώματά τους και ό,τι άλλο ένιωθαν μετά την επίσκεψή τους. Τα κείμενα αυτά περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση.
Πέρα από την επίσκεψη στο Dachau η εκπαιδευτική εκδρομή στο Μόναχο περιελάμβανε και στοχευμένες επισκέψεις σε χώρους της πόλης που σχετίζονται με τη θεματική του Προγράμματός μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι μαθητές/μαθήτριες επισκέφτηκαν το Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το Εβραϊκό Μουσείο της πόλης.
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου (το οποίο επισκεφτήκαμε στις 8 Απριλίου 2014) ήταν ο χώρος δράσης της Sophie Scholl και της οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», ίσως της μόνης οργάνωσης που προσπάθησε να αντιταχθεί στα ναζιστικά εγκλήματα μιλώντας ανοιχτά για αυτά και μάλιστα μέσα στον ασφυκτικά ναζιστοκρατούμενο χώρο του πανεπιστημίου, αν και με πενιχρά αποτελέσματα, αφού τα μέλη της συνελήφθηκαν και θανατώθηκαν άμεσα.
Το Εβραϊκό Μουσείο (Jüdisches Museum) του Μονάχου (το οποίο επισκεφτήκαμε στις 9 Απριλίου 2014) μαζί με τη Συναγωγή και την έδρα της Εβραϊκής Κοινότητας του Μονάχου, αποτελούν ένα σύμπλεγμα απέναντι από Δημοτικό Μουσείο της πόλης, με το οποίο προσπαθούν να «συνδιαλεχθούν». Πρόκειται για ένα «μικρό» σε μέγεθος μουσείο, αλλά άκρως ενδιαφέρον: Δεν είναι ένα μουσείο/έκθεση (εξάλλου τα περισσότερα στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα εκθέματά του καταστράφηκαν από του ναζί), αλλά κυρίως ένα «διαδραστικό» μουσείο που προσπαθεί να αποτυπώσει την ιστορία των Εβραίων του Μονάχου, να συνομιλήσει με το παρελθόν κοιτάζοντας ταυτόχρονα το μέλλον: να αποτυπώσει την ιστορία με τα κενά, τις σιωπές, τις απουσίες που δημιουργεί η έλλειψη ιστορικών τεκμηρίων, αλλά και τις προσπάθειες να συγκροτηθεί και να «διασωθεί» μια μνήμη, έστω αποσπασματική, όπως εξάλλου είναι η μνήμη. Για αυτό και το Μουσείο δεν περιλαμβάνει ένα ξεχωριστό τμήμα για το «Ολοκαύτωμα», αλλά προσπαθεί να το «συνθέσει» μέσα από το «κενό» που δημιούργησε.
Η όλη εκπαιδευτική επίσκεψη της Ομάδας μας στο Μόναχο συμπληρώθηκε με την επίσκεψη στις τρεις μεγάλες πινακοθήκες/μουσεία της πόλης, στην Παλαιά Πινακοθήκη (Alte Pinakothek), στη Νέα Πινακοθήκη (Pinakothek der Moderne) και στην Πινακοθήκη του Μοντέρνου (Pinakothek der Moderne), καθώς και στο Ελληνικό Λύκειο της πόλης, όπου οι μαθητές/μαθήτριες της Ομάδας μας συναντήθηκαν με τους μαθητές και τις μαθήτριες που φοιτούν εκεί και συζήτησαν μαζί τους.

Φάση 3: Μάιος 2014
Οι σχετικές με αυτή τη φάση δράσεις μας σχετίζονται με την αξιολόγηση του όλου εκπαιδευτικού Προγράμματος και τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων του.
Σε ό,τι αφορά στο πρώτο όλοι οι μαθητές και όλες οι μαθήτριες συμπλήρωσαν με το πέρας του Προγράμματος ένα σχετικό με αυτό ερωτηματολόγιο. Τα στοιχεία που προέκυψαν από την επεξεργασία αυτών των ερωτηματολογίων παρουσιάζονται ξεχωριστά στην παρούσα έκδοση.
Σε ό,τι αφορά στη δημοσιοποίηση των δράσεων και των αποτελεσμάτων του Προγράμματος δημιουργήθηκε ένα βίντεο για όλες τις δραστηριότητες που έλαβαν χώρα στα πλαίσια του, έγινε μια δημόσια παρουσίαση των αποτελεσμάτων του στους/στις γονείς, στους/στις κηδεμόνες και στους υπόλοιπους μαθητές και στις υπόλοιπες μαθήτριες του σχολείου μας στις 11 Μαΐου 2014 και, τέλος, εκδόθηκε ο παρόν τόμος.
Παραπάνω, προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε αδρομερώς το σκεπτικό, τους στόχους και τις δράσεις ενός εκπαιδευτικού προγράμματος του οποίου είχαμε την ευθύνη. Ως καθηγητές/καθηγήτριες που το διαχειριστήκαμε θέλουμε σε αυτό το σημείο, αντί επιλόγου, να μιλήσουμε, όσο αυτό μας επιτρέπεται, για τα δικά μας βιώματα. Η όλη δράση είχε αναμφίβολα επίδραση και πάνω μας: ανέδειξε αδυναμίες, αποδόμησε βεβαιότητες, έθεσε σε αμφισβήτηση πεποιθήσεις, δημιούργησε μεταξύ μας συγκρούσεις, αλλά και προσεγγίσεις. Σίγουρα μας επηρέασε· αναστοχαζόμενοι/ες πάνω στην όλη δράση και συνεργασία μας καταλάβαμε πόσο δύσκολο και συνάμα πόσο απαραίτητο είναι να ακούσεις τόσο τη σιωπή όσο και τη φωνή του άλλου/της άλλης, να υπερκεράσεις την απόσταση, που πάντα λανθάνει και ενσκήπτει με παράδοξο, αν όχι συγκρουσιακό τρόπο, αξιοποιώντας την αποστασιοποίηση. Αν και πρόκειται για δύο λέξεις που μοιάζουν ηχητικά, είναι διαφορετικές. Και στην περίπτωσή μας έπρεπε να αξιοποιήσουμε τη μια για να πετύχουμε την άλλη, ισορροπώντας και με τις δύο· αν το επιτύχαμε και σε ποιο βαθμό βαραίνει αποκλειστικά εμάς και αποτελεί διαδικασία σε εξέλιξη.

Η όλη προσέγγισή του Προγράμματός μας εστίασε στην ιστορία και αξιοποίησε μεθοδολογικά εργαλεία της ιστορικής επιστήμης. Αν όμως, ως ιστορία, όλα όσα μάθαμε και βιώσαμε μέσα από το Πρόγραμμα δεν αποσιωπηθούν και δεν απωθηθούν, αλλά αναδειχθούν και καταστούν αντικείμενο μιας ορθολογικής επεξεργασίας, ώστε να γίνει κατανοητό το πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα, μπορεί να εγγράψουν τη δική τους υπόσχεση για το ρόλο της μνήμης  και το πώς αυτή μπορεί να χαράξει νέες πορείες σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Σταματίνα Λεονταρά
Τριαντάφυλλος Πετρίδης
Πηνελόπη Τσαλίκουσου

Πρώτη στον αντισημιτισμό η Ελλάδα

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα www.lifo.gr, https://www.lifo.gr/team/gnomes/48526


Αναλυτικά τα στοιχεία της πρώτης Παγκόσμιας έρευνας για τα εβραϊκά στερεότυπα και το Ολοκαύτωμα.

Από την Ανδρονίκη Κολοβού
Magnify Image Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate/ LiFO
Την πρώτη θέση στην Ευρώπη - με συντριπτικό ποσοστό- καταλαμβάνει η Ελλάδα, σε διεθνή έρευνα για τον αντισημιτισμό.
Στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη από την Anti - Defamation League, ένας στους τέσσερις ενήλικες σε όλο τον κόσμο, εκφράζει αντιεβραϊκά συναισθήματα.
Η ADL Global 100 Index, κατονομάζει αντισημίτες, όσους απαντήσουν σε έξι ή περισσότερες από τις έντεκα ερωτήσεις στην έρευνα, «μάλλον» ή «οπωσδήποτε».
Η έρευνα, την οποία η ADL ονομάζει «Η ευρύτερη έρευνα αντι-Εβραϊκών συμπεριφορών που έχει διεξαχθεί», βρήκε το χαμηλότερο επίπεδο του αντισημιτισμού στο Λάος , με μόλις 0,2% του πληθυσμού των ενηλίκων να εκφράζουν τέτοιου είδους απόψεις.
Το υψηλότερο επίπεδο αντισημιτισμού βρέθηκε στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αγγίζοντας το 93%.
Η Ελλάδα εμφανίζεται ως η πιο αντισημιτική χώρα στην Ευρώπη, με ποσοστό 69%, ενώ στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Σουηδία, με μόλις 4% των ενηλίκων να έχουν αντισημιτικές απόψεις.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό κυμαίνεται στο 9%. Ο διευθυντής της ADL, Abraham H. Foxman, σημείωσε ότι τα ευρήματα για την Ελλάδα οδήγησαν ήδη τον πρωθυπουργό να απευθύνει πρόσκληση στην ADL, ώστε να συζητηθούν πιθανές θεραπείες.

Το πιο αποδεκτό στερεότυπο είναι ότι «Οι Εβραίοι είναι πιο πιστοί στο Ισραήλ, από ό,τι στη χώρα που ζουν», με το 41% των συμμετεχόντων στην έρευνα σε 101 χώρες και τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα,να υποστηρίζουν ότι «ίσως είναι αλήθεια».

Το δεύτερο πιο αποδεκτό στερεότυπο, από το 32% των ερωτηθέντων, είναι ότι «Οι Εβραίοι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη στον κόσμο των επιχειρήσεων».

Η έρευνα επίσης διαπίστωσε ότι μόνο το 54% των ερωτηθέντων είχε ακούσει για το Ολοκαύτωμα.

Τα ποσοστά ήταν υψηλότερα στη Δυτική Ευρώπη, όπου το 94% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είχαν ακούσει γι 'αυτό και τα χαμηλότερα στην υπο-Σαχάρια Αφρική με 24%.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 49% των μουσουλμάνων έχει αντισημιτικές απόψεις σε σύγκριση με το 24% των χριστιανών.

Ωστόσο, ο Jeffery Liszt, ο οποίος είχε και την επίβλεψη για την Anzalone Liszt Grove Research, δήλωσε ότι οι αντισημιτικές απόψεις είναι περισσότερο συνδεδεμένες με την περιοχή παρά με τη θρησκεία. Ο Liszt, στηρίζει την άποψή του στο γεγονός ότι το 75% των μουσουλμάνων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχει αντισημιτικές απόψεις , ενώ μόνο το 18% των μουσουλμάνων στην υπο - Σαχάρια Αφρική εκφράζει παρόμοια συναισθήματα. Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι προέκυψαν οι πιο αντισημιτικές περιοχές, ενώ λιγότερο αντισημιτική εμφανίζεται η Ωκεανία, ακολουθούμενη από την Αμερική.

Οι αντισημιτικές συμπεριφορές είναι σχετικά χαμηλές στις αγγλόφωνες χώρες, με ποσοστό 13%, σε σύγκριση με το 30% στις ισπανόφωνες χώρες.

Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι μεταξύ του 74% των ερωτηθέντων που δήλωσαν ότι δεν είχαν συναντήσει ποτέ ένα άτομο εβραϊκής καταγωγής, το 25%, έτρεφε αντισημιτικές διαθέσεις.

Στην έρευνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από τον Νεοϋορκέζο φιλάνθρωπo Leonοard Stern, ερωτήθηκαν 53.100 ενήλικες σε 102 χώρες. Το περιθώριο σφάλματος της δειγματοληψίας είναι συν ή μείον 0,97 ποσοστιαίες μονάδες για τα αποτελέσματα σε όλα τα έθνη που συμμετείχαν στην έρευνα και κυμαίνεται για τα αποτελέσματα από μεμονωμένα έθνη. Όλες οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Ιουλίου 2013 και Φεβρουαρίου 2014.

Οι ερωτήσεις που κλήθηκαν να απαντήσουν οι 102 χώρες και τα ποσοστά της Ελλάδας:

Οι Εβραίοι είναι πιο πιστοί στο Ισραήλ από [αυτή τη χώρα / τις χώρες που ζουν] 60%

Οι Εβραίοι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη στον κόσμο των επιχειρήσεων 85%

Οι Εβραίοι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές 82%

Οι Εβραίοι εξακολουθούν να μιλάνε πάρα πολύ για αυτό που τους συνέβη στο Ολοκαύτωμα 60%

Οι Εβραίοι δεν ενδιαφέρονται για το τι θα συμβεί στον υπόλοιπο κόσμο, παρά μόνο στο είδος τους 53%

Οι Εβραίοι ασκούν πολύ μεγάλο έλεγχο, στις παγκόσμιες υποθέσεις 74%

Οι Εβραίοι ασκούν πολύ μεγάλο έλεγχο στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών 69%

Οι Εβραίοι πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους ανθρώπους 42%

Οι Εβραίοι ασκούν μεγάλο έλεγχο στα διεθνή μέσα 68%

Οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για το μεγαλύτερο μέρος των πολέμων στον κόσμο 38%

Οι άνθρωποι μισούν τους Εβραίους για τον τρόπο που συμπεριφέρονται 47%

Στο ερωτηματολόγιο σχετικά με το Ολοκαύτωμα προέκυψε πως το 11% των ερωτηθέντων δεν το είχε ακουστά. 1% θεωρεί πως το Ολοκαύτωμα δε συνέβη ποτέ και 26% παραδέχεται μεν την ιστορία του, αλλά θεωρεί πως ο αριθμός νεκρών που του έχει αποδοθεί είναι αρκετά υπερβολικός.