Από τον αντισημιτισμό και την αντιεβραϊκή πολιτική στη μαζική εξόντωση και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Αντισημιτισμός ονομάζεται η οποιαδήποτε συστηματική αντίθεση προς τους Εβραίους, καθώς και οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού της ελεύθερης έκφρασής τους, φτάνοντας πολύ συχνά στην εχθρότητα, αλλά και σε προσπάθειες ακόμη μέχρι και την εξόντωση τους. Η εχθρότητα αυτή προς τους Εβραίους παρουσιάζει ιστορικά μια συνέχεια, σε αντίθεση με άλλες ανάλογες «εχθρότητες», που περιορίστηκαν ή περιορίζονται τόσο τοπικά όσο και χρονικά.
H μεγαλύτερη ομάδα αμάχων θυμάτων στο τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι Εβραίοι της Ευρώπης, που εξοντώθηκαν συστηματικά από το ναζιστικό καθεστώς. Μέχρι το τέλος του πολέμου, το 1945, είχαν δολοφονηθεί σχεδόν 6 εκατομμύρια Εβραίοι στην Ευρώπη· αυτοί που κατάφεραν να επιζήσουν υπολογίζονται περίπου στις 300.000 άτομα.
Οι διώξεις της ναζιστικής Γερμανίας ενάντια στους Εβραίους άρχισαν το Σεπτέμβριο του 1935 και ως πρώτο βήμα αυτών οι Eβραίοι στερήθηκαν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια το ναζιστικό καθεστώς πήρε τις περιουσίες τους στο πλαίσιο ενός προγράμματος «αριοποίησης» και τους «εξαφάνισε» από τη γερμανική κοινωνία με μια σειρά επαγγελματικών και κοινωνικών διακρίσεων και απαγορεύσεων. Σε αυτή την περίοδο μισός εβραϊκός πληθυσμός της Γερμανίας μετανάστευσε.
Mε την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εκατομμύρια Εβραίοι περιήλθαν κάτω από τον έλεγχο των Γερμανών. Η δυνατότητα μετανάστευσης σε κάποια άλλη χώρα απαγορεύτηκε. Το ναζιστικό καθεστώς εφάρμοσε πολιτική απομόνωσης έναντι των Εβραίων, τους οποίους και έκλεισε σε γκέτο, χωρίς επαρκή τροφή και ιατρική περίθαλψη.

Γερμανική αφίσα του 1937 με αντισημιτικό περιεχόμενο.

Κρατικός υπάλληλος μετράει τη μύτη ενός άντρα για να διαπιστώσει

αν είναι Άριος ή όχι.

Δύο φωτογραφίες με καταστραμμένα εβραϊκά μαγαζιά στη Γερμανία μετά τη «Νύχτα των κρυστάλλων». Στις 9 Νοεμβρίου του 1938, με πρόφαση τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από κάποιον Εβραίο, ο Χίτλερ διέταξε μια εκστρατεία ενάντια στους Εβραίους που ζούσαν στη Γερμανία. Μέσα σε επτά μέρες κάηκαν 400 συναγωγές (εβραϊκοί ναοί), καταστράφηκαν πάνω από 7.500 εβραϊκά καταστήματα, εβραϊκά ιερά βιβλία κάηκαν μαζί με βιβλία ιστορίας και φιλοσοφίας Εβραίων συγγραφέων. Δολοφονήθηκαν 91 άνθρωποι και πάνω από 20.000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

H θριαμβευτική πορεία των χιτλερικών στρατευμάτων στη Σοβιετική Ένωση το 1941 άνοιξε την όρεξη του Xίτλερ για να συντρίψει τους δύο «μεγάλους εχθρούς» του: τον «εβραϊσμό» και τον μπολσεβικισμό. Δόθηκε εντολή στις ένοπλες γερμανικές δυνάμεις και σε ειδικά αποσπάσματα θανάτου των Eς-Eς να δολοφονούν Εβραίους και κομουνιστές στην Ουκρανία και στις χώρες της Bαλτικής.

Στα τέλη του 1941 τέθηκε σε εφαρμογή  το πρόγραμμα συστηματικής εξόντωσης σε στρατόπεδα θανάτου και με χρήση δηλητηριωδών αερίων. Εκατομμύρια Eβραίοι από κάθε γωνιά της Ευρώπης συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που δημιουργήθηκαν για αυτό το σκοπό στην κεντρική και την ανατολική Ευρώπη. Oι νέοι και αρτιμελείς δούλευαν σε καταναγκαστικά έργα ώσπου να πεθάνουν από εξάντληση ή ασθένειες. Οι υπόλοιποι (τα παιδιά, όσοι κρίνονταν ανήμποροι και οι ηλικιωμένοι) στέλνονταν αμέσως στους θαλάμους αερίων και μετά αποτεφρώνονταν. Mαλλιά, γυαλιά, χρυσά δόντια, παπούτσια, όλα συγκεντρώνονταν και αξιοποιούνταν  για τις ανάγκες του πολέμου.

Χαρά Στασινοπούλου, Δήμητρα Χατζοπούλου, Α3