Συνέπειες του φανατισμού και επιπτώσεις στο περιβάλλον

Ο κοινωνικός ρατσισμός, η ιδιότυπη αυτή μορφή φανατισμού, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που καλείται ν’ αντιμετωπίσει ο σημερινός άνθρωπος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Εκδηλώσεις ρατσισμού συναντούμε στην αρχαιότητα με το διαχωρισμό των ανθρώπων σε ελεύθερους και δούλους. Ο ρατσισμός αργότερα κυριάρχησε ως ιδεολογία και χαρακτήρισε ολόκληρες εποχές στη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου (αποικιοκρατία – ναζιστική Γερμανία).

Σήμερα, ο ρατσισμός έρχεται να ενισχύσει το γενικότερο κλίμα των αντιθέσεων και συγκρούσεων που κυριαρχεί στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

-Ποιες είναι λοιπόν οι συνέπειες του ρατσιστικού φαινομένου;

-Παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες που υποστήριξαν όλα τα φωτισμένα πνεύματα της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο προσβάλλει την ανθρώπινη προσωπικότητα.

-Περιθωριοποιούνται άτομα και ομάδες, με αποτέλεσμα να χάνει η κοινωνία ένα ιδιαίτερα σημαντικό και πολλές φορές ικανό δυναμικό, που θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάπτυξη και ευημερία.

-Επικρατεί αναξιοκρατία, κοινωνικές ανισότητες, διχόνοια, φαινόμενα που δυναμιτίζουν την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας (απώλεια κοινωνικής συνοχής, ομαλότητας).

-Ξεσπούν συγκρούσεις, εκδηλώνονται ταραχές, κυριαρχεί η βία, που «πληγώνει» την έννοια και την αξία του πολιτισμένου ανθρώπου.

-Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και φτωχών. Δημιουργεί άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και οδηγεί στην ανεργία και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ένα, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Έτσι πολλοί ωθούνται στην εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά. Οι άνθρωποι χωρίζονται σε τάξεις «ισχυρών» και «αδυνάτων», «ανωτέρων» και κατωτέρων ανθρώπων.

-Συντελεί στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση των ανθρώπων και των λαών.

-Δημιουργεί «χωριστή συμβίωση» (Απαρτχάιντ) των κατοίκων ενός κράτους.

Τα περισσότερα γεγονότα φανατισμού έχουν καταγραφεί κατά τη περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας και του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Οι ναζιστικές και απάνθρωπες  αντιλήψεις του Αδόλφου Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου κατέστρεψαν ολόκληρες πόλεις και χωριά. Η ναζιστική Γερμανία είχε κάνει φρικτά περιβαλλοντικά εγκλήματα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έριξαν τις δύο πρώτες ατομικές βόμβες, στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι αντίστοιχα. Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έγινε λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της ιστορίας.

Τα αποτελέσματα της έκρηξης δεν ήταν γνωστά εκ των προτέρων, μια και τέτοιου τύπου βόμβα δεν είχε δοκιμαστεί, όπως η βόμβα πλουτωνίου, που ακολούθησε. Η ρίψη της έγινε από ένα αεροσκάφος Β29 της αμερικανικής αεροπορίας στρατού. Το Β29 υπέστη ισχυρές αναταράξεις με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι απείχε ήδη 18 περίπου χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομα, οι περισσότεροι άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγω της ραδιενέργειας. Ο αρχικός αριθμός των θυμάτων που πέθαναν ακαριαία, 70.000 περίπου στη Χιροσίμα και 40.000 στο Ναγκασάκι, αυξήθηκε στη συνέχεια, όταν οι ολέθριες συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας τους επόμενους τέσσερις μήνες αύξησαν τον αριθμό των νεκρών σε 90.000－166.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Μέχρι το 1950 ο απολογισμός των θυμάτων είχε φτάσει τα 200.000 θύματα. Από Χιροσίμα διασώθηκε μόνον ο σκελετός και ο θόλος του κτιρίου που Στέγαζε την «Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα». Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και είναι από τα διατηρητέα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

    Μαίρη Ισμαϊλάτι, Β1